iSTiKLAL MARSI

Korkma, sönmez bu Safaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin ayyildizidir, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Catma, kurban olayim, çehreni ey nazli hilal!
Kahraman irkima bir gül! Ne bu Siddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarimiz sonra helal...
Hakkidir, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yasadim, hür yasarim.
Hangi çilgin bana zincir vuracakmýs? Sasarim!
Kükremis sel gibiyim, bendimi çiðner, asarým.
Yirtarim daðlari, enginlere siðmam, tasarim.

Garbin afakini sarmissa çelik zirhli duvar,
Benim iman dolu göðsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasil böyle bir imani boðar,
'Medeniyet!' dediðin tek disi kalmis canavar?

Arkadas! Yurduma alçaklari uðratma, sakin.
Siper et gövdeni, dursun bu hayasizca akin.
Doðacaktir sana va'dettiði günler hakk'ýn...
Kim bilir, belki yarýn, belki yarindan da yakin.

Bastiðin yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tani:
Düsün altinda binlerce kefensiz yatani.
Sen sehit oðlusun, incitme, yaziktir, atani:
Verme, dünyalari alsan da, bu cennet vatani.

Kim bu cennet vatanin uðruna olmaz ki feda?
Suheda fiskiracak topraði siksan, Suheda!
Cani, canani, bütün varimi alsin da hüda,
Etmesin tek vatanimdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi, sudur ancak emeli:
Deðmesin mabedimin göðsüne namahrem eli.
Bu ezanlar-ki Sahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- tasim,
Her cerihamdan, ilahi, bosanip kanli yasim,
Fiskirir  ruh-i mücerred gibi yerden na'sim;
O zaman yükselerek arsa deðer belki basim.

Dalgalan sen de Safaklar gibi ey Sanli hilal!
Olsun artik dökülen kanlarimin hepsi helal.
Ebediyen sana yok, irkima yok izmihlal:
Hakkidir, hür yasamis, bayraðimin hürriyet;
Hakkidir, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Mehmet Akif Ersoy